Dodentocht Bornem 2019

Ik had al een hele tijd de Dodentocht op mijn bucket-lijstje staan om een keer te lopen. De Dodentocht is een wandeltocht van 100 km die je in 24 uur moet lopen en vindt elk jaar de tweede vrijdag van Augustus plaats in Bornem (België).

Sinds 2017 wordt er alleen nog maar met voorinschrijving gewerkt en het is zaak om er dan snel bij te zijn, daar het zo is uitverkocht. Verder hebben ze een limiet van 13.000 wandelaars. Bovendien was het dit jaar het jubileum van de 50ste editie van de Dodentocht. Dat hebben we gemerkt want de inschrijving was binnen 2 uur uitverkocht. Vreemd genoeg heb je geen voorrang als je de Dodentocht al een keer hebt gelopen.

Ik had met Jörgen Jorissen afgesproken dat we samen de Dodentocht wilden gaan lopen en we zaten dan ook op zaterdag 23 maart stipt om 09:00 uur achter de computer om in te schrijven. De Nederlandse site was toen nog niet open voor inschrijving, maar als je naar Engels schakelde wel. We waren er dus gelukkig op tijd bij en hadden een start-ticket. We hadden nu dus een serieus wandeldoel.

Bij navragen van mensen die de Dodentocht al eens hadden gelopen, hoorden we dat de Vierdaagse van Nijmegen een zeer goede voorbereiding is en dat dit in principe voldoende zou moeten zijn om de Dodentocht uit te lopen. Dat stelde ons wel gerust, want het is natuurlijk niet niks om 100 km achter elkaar te wandelen.

Aangezien dit ons eerste keer van de Dodentocht was, wilde we geen risico nemen en gingen we op tijd richting Bornem met de trein. We stapten om 12:00 uur in het station Noorderkempen (Brecht) op de trein richting Antwerpen.

In het mooie trein station van Antwerpen stapten we over in de trein richting St.Niklaas.



In St.Niklaas pakten we weer de trein richting Leuven en die stopt in het kleine station van Bornem.



Om 14:00 waren we in Bornem wat zeker heel erg op tijd was. We zijn gelijk ons startbewijs gaan halen in de tent.





Aangezien de start pas om 21:00 uur was hadden we nog heel veel tijd over. Jörgen heeft toen eerst zijn rugzak afgegeven bij de bagage en we hebben toen op een bankje gezeten vlak bij het trein station van Bornem om te kijken wanneer het nu echt druk begon te worden. Dat bleek zo tussen 17:00 en 18:00 uur te zijn. Als je dus voor 17:00 uur in Bornem bent dan heb je niet te maken met drukte.

Voor de start hebben we nog lekker wat gegeten, zodat het maagje vol zat.

Rond 19:30 zijn we naar de start gelopen, wat nog een aardig eindje van de tent (Finish) ligt.



De deelnemers worden dan in 2 groepen van elk 6.500 wandelaar verdeeld op 2 grote velden.



Stipt om 21:00 uur was de start en je merkte al meteen dat het wel erg druk was en dat het parkoers (vooral in het begin) daarop niet is berekend. De straten en paadjes in het begin waren (te) smal en vooral in de eerste 1.5 uur kon je niet je eigen tempo lopen. Hierna ging het wel. Het parkoers was erg gevarieerd maar ook zwaar daar er veel padjes (ik schat wel 30-40 km) tussen zaten met grind en stenen en dat loopt niet fijn (zeker niet in het donker). Verder zat er ook nog stukken met kasseien tussen.

Het weer was over het algemeen goed, maar het waaide wel erg hard. Verder nog een stevig buitje op mijn hoofd gehad halverwege de ochtend waarbij ik toch nog kletsnat was. Om te lopen was het vooral goed weer, zeker in de nacht.

De verzorging was goed onderweg. Om de 5 à 7 km was er wel een verzorgingspost waar drinken en eten was. Wel had er wat mij betreft wat meer variatie in het drinken mogen zijn. Over het algemeen was er alleen water (en soms koffie/thee/soep). Het zou fijn zijn als ze daar ook sportdrank aan zouden toevoegen. Als eten was er diverse keuze zoals wafels, broodjes, koeken, etc, maar deze waren niet overal verkrijgbaar.

We liepen nog door 2 brouwerijen, Duvel Moortgat en Palm. Bij Duvel Moortgat kon je zelfs gratis Duvel drinken, maar dat heb ik maar niet gedaan. Bij elke verzorgingspost werd ook mooi via matrix borden aangegeven op welke afstand je nu zat en hoeveel km het weer naar de volgende verzorgingspost was. Op deze manier kun je de Dodentocht mooi in ‘etappes’ opdelen. Verder waren er tijdens de tocht ook nog de 50, 75 en de laatste 5 km’s aangegeven.

Na iets meer dan 15 uur lopen kwam ik net na 12:00 binnen met een gemiddelde van 6.6 km/uur. Volgens Diana was ik ongeveer als 500ste binnen.



Je ontvangt bij binnenkomst een diploma en een goodiebag wat erg leuk is.





Hierna lekker de schoentjes even uit en wachten op Jörgen.



We hadden afgesproken dat ieder zijn eigen tempo liep. Aangezien ik een stuk sneller loop was het wel lang wachten voor mij (8 uur), maar het motto is: “Samen uit, samen thuis”. De zus (en haar man) van Jörgen kwamen ons ophalen dus daar heb ik de laatste 4 uren nog lekker mee kunnen buurten. Rond 20:00 kwam Jörgen gelukkig ook binnen.



Hierna moest er natuurlijk geproost worden op de goede afloop.



Uiteindelijk heeft dit jaar (een record) ongeveer 75% van de deelnemers de Dodentocht uigelopen. Het uitlopen van de Dodentocht is niet voor watjes wat, naast de afstand natuurlijk, voornamelijk met de drukte en het parkoers te maken heeft. De vele hardlopers (waarvan ik op het einde er weer heel veel heb ingehaald) waren niet fijn en die horen wat mij betreft niet thuis bij een WANDELtocht.

Ik kijk wel met heel veel voldoening terug op de Dodentocht en ben trots en blij dat ik deze heb gelopen.